بررسی سطح هموسیستئین در بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی زودرس

مقدمه: ریسک فاکتورهای معمول مثل افزایش کلسترول، استعمال سیگار و فشارخون ، تمام موارد مرگ‌و‌میر و ابتلای ناشی از بیماری‌های ایسکمیک قلبی را توجیه نمی‌کند. ریسک فاکتورهای جدید مثل هموسیستئین اخیراً به‌عنوان ریسک فاکتور مستقل در ابتلا به بیماری‌های عروق کرونر مطرح شده‌اند. روش کار: مطالعه حاضر به‌صورت یک بررسی مورد- شاهد جهت بررسی سطح هموسیستئین پلاسما در بیماران ایسکمیک قلبی زودرس با سن کمتر از 50 سال که بیماری آنها با آنژیوگرافی اثبات شده است درمقایسه با افرادی که در آنژیوگرافی، عروق کرونر سالم داشتند صورت گرفت. سطح هموسیستئین پلاسما توسط روش HPLC اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین سطح هموسیستئین پس از حذف ریسک فاکتورهای اصلی تفاوت قابل توجهی ‌در دو گروه داشت (003/0 = p ) ولی جنس به‌عنوان یک ریسک فاکتور غیراصلی در سطح هموسیستئین مؤثر بوده و پس از یکسان‌سازی گروه‌ها بر اساس جنس، میانگین سطح هموسیستئین در گروه مطالعه نسبت به کنترل، تفاوت قابل توجه آماری نداشت . اگرچه میانگین هموسیستیئن در تمام گروه‌های مطالعه از گروه کنترل بالاتر بود ولی به لحاظ واریانس زیاد یافته‌ها در گروه مطالعه، اختلاف میانگین تفاوت قابل توجه آماری نداشت. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که افزایش سطح هموسیستئین، صرف‌نظر از سایر ریسک ‌فاکتورها، یک عامل خطر جهت ابتلا به بیماری عروق کرونر در افراد کمتر از 50 سال است. بالا بودن سطح هموسیستئین در گروه‌های مورد نسبت به شاهد پس از یکسان‌سازی بر اساس جنس اگر چه به لحاظ آماری قابل توجه نمی‌باشد ولی بر اساس مطالعات انجام شده دارای اهمیت بالینی بوده و نشان‌دهنده خطر بیشتر جهت ابتلا به بیماری‌های ایسکمیک قلبی می‌باشد. پیشنهاد می‌گردد سطح هموسیستئین در همه بیماران با سن کمتر از 50 سال و بدون ریسک فاکتور اصلی اندازه‌گیری شود.